De Smoot-Hawley Tariefwet: Begrip van haar Rol in de Grote Depressie
Dompel je onder in de complexe geschiedenis en gevolgen van de Smoot-Hawley Tariefwet van 1930. Deze uitgebreide handleiding zal je helpen begrijpen waarom deze wetgeving, bedoeld om Amerikaanse industrieën te beschermen tegen buitenlandse concurrentie, algemeen wordt beschouwd als een factor die heeft bijgedragen aan het verergeren van de Grote Depressie. Je leert over de wereldwijde reacties op de wet, de politieke reactie binnen de VS en de daaropvolgende beleidswijzigingen die een cruciale rol speelden in het vormgeven van de toekomst van de internationale handel.
Het Onthullen van de Smoot-Hawley Tariefwet: Een Verhaal van Protectionisme en Verstoringen in de Wereldhandel
De Smoot-Hawley Tariefwet, een Amerikaans wetgevend initiatief uit 1930, had als doel Amerikaanse bedrijven te beschermen tegen de aanval van buitenlandse concurrentie door de invoerrechten te verhogen. De gevolgen van deze wetgeving worden echter vaak in verband gebracht met de intensivering van de wereldwijde economische crisis die bekend staat als de Grote Depressie.
Conventioneel bekend als de Smoot-Hawley Tariefwet, was deze wet aanvankelijk aangeduid als de Amerikaanse Tariefwet van 1930 en was het geesteskind van senator Reed Owen Smoot en vertegenwoordiger Willis Chatman Hawley.
Interessant feit: Ondanks de tegenstand van meer dan 1.000 economen, ondertekende president Herbert Hoover de Smoot-Hawley Tariefwet in juni 1930.
Belangrijkste Doelstellingen van de Smoot-Hawley Wet:
Het primaire doel van de Smoot-Hawley Tariefwet was om de Amerikaanse landbouw- en industriële sectoren te versterken tegen buitenlandse concurrenten door aanzienlijk hogere invoerrechten op geïmporteerde goederen in te voeren. Deze aanzienlijke stijging van ongeveer 20% werd beantwoord door ten minste 25 andere landen, die hun tarieven op Amerikaanse producten verhoogden en vervolgens zorgden voor een aanzienlijke daling van de wereldhandel. Deze daling speelde een belangrijke rol bij het vergroten van de schadelijke effecten van de Grote Depressie.
Ingevoerd medio 1930, verhoogde de Smoot-Hawley Tariefwet aanzienlijk de Amerikaanse invoerrechten, voortbouwend op de al verhoogde tarieven als gevolg van de Fordney-McCumber Tariefwet van 1922. De wetgeving beoogde aanvankelijk meer bescherming te bieden aan Amerikaanse boeren, die worstelden met de uitdagingen van concurrentie van goedkopere agrarische importen, voornamelijk uit Europa. De roep om beschermende maatregelen strekte zich uit naar andere industriële sectoren, die zich aansloten bij het koor voor soortgelijke beschermende schilden.
Onthouden: De Smoot-Hawley wet verhoogde aanzienlijk de tarieven op buitenlandse import naar de VS, wat leidde tot vergelijkbare verhogingen door andere landen.
De Beurskrach van 1929: Een Keerpunt
Het streven naar de wetgeving werd aanvankelijk gedwarsboomd door gematigde Republikeinse senatoren in het begin van 1929. Echter, het tij keerde na de beurskrach later dat jaar. De economische catastrofe versterkte protectionistische en isolationistische sentimenten, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor de goedkeuring van de wet. Hoewel de wetgeving in de Senaat een fel bevochten strijd moest doorstaan, werd deze soepel door het Huis van Afgevaardigden aangenomen.
Ondanks de tegenstand van meer dan 1.000 economen die een veto aanvroegen, ondertekende president Herbert Hoover de Smoot-Hawley Tariefwet in juni 1930, een beslissing die nu wordt beschouwd als een van de meest catastrofale in de geschiedenis van het Congres.
Belangrijk: Het doel achter de Smoot-Hawley Tariefwet was om Amerikaanse bedrijven, met name boeren, te beschermen tegen buitenlandse concurrentie.
Onbedoelde Wereldwijde Gevolgen:
In tegenstelling tot de optimistische verwachtingen van Hoover, zorgden de verhoogde tarieven onder de Smoot-Hawley wet voor verdere spanning in de toch al fragiele wereldeconomieën die worstelden met de gevolgen van de Grote Depressie en de nasleep van de Eerste Wereldoorlog. Duitsland raakte in het bijzonder verstrikt in een vicieuze cirkel van economische druk, terwijl het worstelde met het terugbetalen van oorlogsschulden en tegelijkertijd te maken kreeg met een daling van de export als gevolg van de tariefverhogingen.
De wereld reageerde in dezelfde trant op de Amerikaanse tariefverhogingen, waarbij ongeveer 25 landen hun tarieven verhoogden, wat resulteerde in een 66% daling van de internationale handel tussen 1929 en 1934.
Tip: In een onderling verbonden wereldeconomie kunnen acties van één land wereldwijde gevolgen hebben.
Verschuiving in het Amerikaanse Tariefbeleid:
De verkiezingen van 1932 markeerden een keerpunt, waarbij Franklin D. Roosevelt Hoover verving als president en zowel Smoot als Hawley hun zetels verloren. Met een vers mandaat startte Roosevelt inspanningen om de tarieven te verlagen. In 1934 keurde het Congres de Wet op Wederkerige Handelsovereenkomsten goed, waarbij de controle over het tariefbeleid effectief werd overgedragen aan de president en hem gemachtigd werd om lagere tarieven te onderhandelen met buitenlandse landen.
In de daaropvolgende decennia bleef de VS internationale handel bevorderen en speelde een leidende rol bij het tot stand brengen van handelsovereenkomsten zoals de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel (GATT), het Noord-Amerikaanse Vrijhandelsakkoord (NAFTA) en de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
Belangrijk: De negatieve gevolgen van de Smoot-Hawley Tariefwet leidden tot een aanzienlijke verschuiving in het Amerikaanse beleid richting lagere tarieven en meer internationale handel.
Interessant feit: De Wet op Wederkerige Handelsovereenkomsten van 1934 verplaatste de bevoegdheid voor het tariefbeleid naar het Witte Huis, waardoor de president lagere tarieven kon onderhandelen met buitenlandse staatshoofden.
Debat over de Impact van de Smoot-Hawley Wet:
Economen blijven verdeeld over de mate waarin de Smoot-Hawley wet de Grote Depressie verergerde. Sommigen betogen dat het effect verwaarloosbaar was, gezien de relatief kleinere rol van internationale handel in de Amerikaanse economie op dat moment, terwijl anderen beweren dat de indirecte effecten verstrekkend waren.
Onthouden: Terwijl sommigen beweren dat het effect van de Smoot-Hawley Tariefwet gering was vanwege de kleinere rol van internationale handel in de Amerikaanse economie destijds, geloven anderen dat de effecten aanzienlijk en indirect waren.
Dit artikel biedt een diepgaande analyse van de Smoot-Hawley Tariefwet van 1930, de intentie ervan, de impact op de wereldhandel tijdens de Grote Depressie en de beleidswijzigingen die volgden in de nasleep ervan. Ondanks het debat over de exacte bijdrage aan de economische moeilijkheden van die tijd, blijft de wet een getuigenis van de mogelijke valkuilen van protectionisme en het belang van open, eerlijk handelsbeleid.
- Deel dit artikel
Matteo Rossi
Matteo Rossi is een ervaren financieel expert, bedreven in gebieden van beleggingsstrategieën, obligaties, ETF's en fundamentele analyse. Met meer dan een decennium in de financiële sector heeft Matteo een scherp oog ontwikkeld voor het bepalen van de intrinsieke waarde van effecten en het ontcijferen van markttrends. Hij specialiseert zich in het bieden van scherpe inzichten over obligaties en ETF's, met een vast geloof in langetermijnbeleggingsprincipes. Via Investora streeft hij ernaar om lezers te informeren over het creëren van een divers beleggingsportefeuille die de tand des tijds doorstaat. Buiten de financiële wereld is Matteo een gepassioneerd liefhebber van klassieke muziek en een toegewijde pleitbezorger voor milieubehoud.
